Green Park

przyszła tutaj z gorącą herbatą i odpisywała na smsa do mamy, która prosiła ją o przepis na wyśmienitą szarlotkę, gdyż, uwaga - corn jest dobrą kucharką i piecze pyszne ciasta. potem zaczęła przeglądać swoje rysunki które pod wpływem wiatru rozprzestrzenily się po całej dróżce, dobrze, że nie było tam dużo ludzi.. poza tym było dość ciemno ;c

xavier szedł tędy prosto z pracy, dzisiaj miał wyjątkowo duży natłok zajęć. nie mógł się opędzić wprost od papierów i papierków, co na jedno wychodzi. wpadł na jeden z rysunków cornelii, złapał parę w locie i zapytał przechodnia czyje to jest. kiedy zobaczył samotną dziewczynę podszedł do niej - to jest może twoje? - zapytał

pewnie pochylała się by sięgnąć inny rysunek, potem spojrzała z dołu najpierw na jej szkic w jego ręku, potem skierowała wzrok na wybawiciela, potem uśmiechnęła się wyciągając dłonie by odebrać rysunek.
- och tak, dziękuję - powiedziała z wdzięcznością, pewnie potem szczerzyła się do niego okropnie, po czym chciała wrócić na ławeczkę, bo bolaly ją nogi - jestem straszną niezdarą, pewnie będą teraz wszystkie brudne.. - pożaliła się i naburmuszyła słodko.

nie spodziewał się że dziewczyna zacznie wyżalać mu się od razu w rękaw, myślał że odda jej rysunki i pójdzie dalej do domu gdzie napije się spokojnie piwa i obejrzy mecz w telewizji. wzruszył ramionami patrząc na nia trochę z góry, nic nie widział w ciemnościach - noo, nie martw się, nic sie chyba nie stało. tak myślę... idziesz sama do domu? nie boisz się tak wracać późno? - zapytał zapalając papierosa

pewnie poczuła się niezręcznie, najprawdopodobniej bała się ciemności i wracać sama, ale równie dobrze bała się rozmów z nieznajomym facetem! no nic, pewnie jej usmiech został przez niego niezauważony i pewnie schowała wszystkie swoje dorobki i dopiła herbatę.
- idę. muszę sama, dopiero co wróciłam z zajęć, zatrzymałam się tu na chwilę - powiedziala cicho dodając - boję się, ale takie życie studenckie - powiedziała uroczo kopiąc pewien kamyk.

- aha - pokiwał tylko głową w zrozumieniu, zaciągając sie papierosem. wydmuchał dym gdzieś nad jej głową - jak chcesz mogę cię odprowadzić do domu. wybacz, nie przedstawiłem sie, gdzie mój dżentelmeński odruch. mam na imie xavier. ale możesz mówić do mnie jak chcesz, byle nie xavie. nie lubię zdrabniać swojego imienia - pociągnął nosem, dobrze że niczego wcześniej nie wciągał. ale on raczej nie wciąga, on nie z takich.

pomyslała chwilę analizując, że za bardzo nie chce przebywać w jej towarzystwie więc pewnie chwilowo skrzywiła usta, jednak po ułamku sekundy zrobiła dobrą minę i uśmiechnęła się szeroko.
- jeśli to nie problem.. równie dobrze ja mogłam się przedstawić, miło bo xavier, ja jestem cornelia - musiałam aż przeczytać jak ona ma na imię bo muszę się przyzwyczaić; o wzięła z ławki torbę i zarzuciła na ramię po czym razem ruszyli zgrabnym krokiem, jakby nigdzie się nie spieszyli.

- jesteś stąd? - zapytał. chciałam napisać że nie wygląda, ale xavier wyszedłby na chama, ale on nie jest chamem. uśmiechnął się do niej. oblizał wargi, a potem zaciągnął się znów papierosem - och więc cornelia, ładne masz imię i miło mi cię poznać. w ogóle to jesteś całkiem ładną dziewczyną, nie powinnaś sama tutaj chodzić, wiesz? to niebezpieczne - trochę się o nią martwił, potem by ją znalazł gdzieś w gazecie że ją zamordowali, to przykre doświadczenie.

była zajęta zapinaniem torby i szukaniem kluczy od domu, by mieć przygotowane w jakieś kieszonce by potem ich nie szukać pod drzwiami pół godziny. spojrzała się na niego i zawstydziła nieco, ale odrobinkę
- tak, chociaż trochę czasu mieszkałam w pradze. a ty? - oczywiście pytanie odrzutne, by miał o czym się wypowiedzieć - oh.. dziękuję bardzo.. czemu niebezpieczne? tyle osob chodzi, poza tym.. w sumie może masz rację. - powiedziała, bo w sumie bala się myśli że jakiś łysy zboczeniec ją złapie w kąt albo właśnie zabije czy coś ;cc

- bo jakiś frajer może cię złapać, a potem bym przeczytał że na przykład cię już nie ma. lepiej nie chodzić tędy w nocy, jest bardzo niebezpiecznie. no chyba że umiesz jakieś porządnie kung fu ewentualnie dżudżitsu czy inne sztuki walki, cornelio. a ja, ja jestem stąd. znam dlatego tą okolicę jak własną kieszeń. wychowywałem się tu - powiedział z uśmiechem na ustach, miał bardzo ładny uśmiech. oblizał seksownie wargi, ale corn nie mogła tego zauważył, gdyż się odwrócil i było ciemno

-już teraz robię teoretycznie zły krok rozmawiając z tobą - uśmiechnęła się, nie będą widzieć swoich uśmiechów a to dobry plan xd pewnie lekko się zaśmiała, nie infantylnie czy jakoś załośnie tylko normalnie - nie niestety nie jestem stworzona do walki. od samej myśli o tym co mówisz jest mi smutno - pomyślała, pewnie teraz pomyślała, że ją przeprosi czy coś a jakoś by tego nie chciała - ja znam tylko kawałek londynu, nie mam za dobrej orientacji w terenie - chciała dodać, że ma ją tylko w centrach handlowych ale ugryzła się w język bo zabrzmi babsko! a tego mężczyzni nie lubili - hm, mieszkam na ulicy xyz.. nie chce byc potem sam wracal kawal drogi do swojego domu - powiedziala, choc chcialaby male wsparcie w drodze do domu

- to chodź, może weźmiemy taksówkę, co? - zaproponował zadowolony biorąc ją pod rękę - ej wiesz co, może hmm, odprowadzę się do domu a ty mi dasz swój numer? tak będzie mi łatwiej cię potem zobaczyć - pokiwał głowa - a chętnie zaproszę cię potem na kawę - wzruszył ramionami - hmm, noo dobra to chodźmy, mnie się nie musisz obawiać ja jestem niegroźny - powiedział jej prosto do ucha.

- och, obojętnie mi. - ustosunkowała sie do taksówki, po czym na jej buzi pojawił się szeroki piękny uśmiech, pewnie to była rekcja na słowa, że chce ją potem zobaczyć, głupia corn, powinna kryć swój zachwyt! potem sobie to uświadomiła i prowadzila ostrożniej rozmowę - na kawę? to będzie przyjemność, dziękuję - ujawniając swoją kulturę cornelia usmiechnęła się, w ogóle cieszyła się jak jakaś stuknięta, ale starała się być poważna po tym nieznaczym szepcie - na pewno? znam cię dopiero od 10 minut, nie mogę być pewna - podrapała się za uszkiem odsłaniając swój obojczyk, pewnie było zimno ale co tam.

- musisz być pewna - pewnie pojechali taksówką do domu jej, możesz zacząć.

Pablo siedział na jednym z krawężników w parku i palił papierosa, przyglądając się wiewiórce, która przeżuwała właśnie kawałek starego chleba, który ukradła kaczkom, karmionym przez tłuste, rude dzieci. Zastanawiał się, czy nie mógłby przypadkiem rzucić się na wiewiórkę, zabrać jej chleba, a potem zrobić sobie z tejże wiewiórki szalik i pieczeń, ale obok niego przeszła jakaś policjantka, która patrzyła się na niego nie do końca przychylnie, bo, ups, chyba śmiecił papierosami po parku.

moze jackie byla jednym z tych tlustych rudych dzieci, albo pablo pomylil ja z wiewiorka ze wzgledu na jej ognistoczerwone wlosy. tak czy siak jackie rowniez zaabsorbowala wiewiorka. szla przed siebie i patrzyla w gore na nia, jak skakala po drzewach. pewnie jej mamy nie bylo w poblizu, zeby powiedziala jej, zeby patrzala pod nogi, bo w sumie by sie jej przydala, zwlaszcza, ze nie zauwazyla siedzacego na krawezniku pablo, o ktorego stope sie potknela i zaliczyla spektakularne bliskie spotkanie z podlozem.

Na ikonce wygląda jak stara matrona, więc podejrzewam, że Pablo rzeczywiście mógł ją zakwalifikować do jednej grupy z tymi wszystkimi bachorami, które niezmiernie go denerwowały, jako że nasilały jego ból głowy. Gdy dziewczyna wywaliła się o jego nogi nie do końca wiedział co się stało i uznał, że na pewno została postrzelona przez ta paskudną policjantkę, więc chciał w tamtą rzucić kamieniem, albo chociaż kasztanem, ale niestety nic podobnego nie dostrzegł, więc przechylił się w stronę Jackie, przy czym wypalił sobie fajką dziurę w spodniach, które i tak były pewnie już całe podziurawione, zamrugał dwa razy i dźgnął ją palcem w ramię. - Żyjesz? - Pomyślał, że pewnie była już martwa, bo miała dziwnie czerwony łeb, więc musiał jej się wylać mózg.

chantal jest przeciez sliczna ;c - zyje - mruknela i podniosla sie z ziemi, otrzepujac sie. na szczescie nie byla martwa, mozg tez jej sie raczej nie wylal, ani nic z tych rzeczy. gdyby miala dostep do procesow myslowych pabla, to by pewnie uciekalaby stamtad czym predzej, byleby nie miec z nim do czynienia, jednak jeszcze nie zdazyl jej wystraszyc - przepraszam, straszna ze mnie gapa - wymruczala, drapiac sie z lekkim zaklopotaniem w policzek. tym bardziej zabolal ja ten upadekm kiedy ogarnela, ze pablo jest przystojny, w koncu mial jape cesara, wiec zrobilo jej sie milion razy glupiej.

Czasami jest, ale tutaj akurat mi się strasznie nie podoba, bo wygląda na pięćdziesiąt lat! Pablo zmrużył oczy, bo ostatnio niedowidział, po tym jak wpadł w nocy na jakiś słup wracając do domu. - Aha. Faktycznie z ciebie gapa - przytaknął, chociaż wciąż nie skojarzył faktów i był przekonany, że dziewczyna nie wywróciła się o jego nogi, tylko została zaatakowana przez policjantkę albo miała jakiś wylew i straciła równowagę. Uśmiechnął się nieznacznie, tak czy inaczej, i zgasił papierosa koło swojej prawej stopy, nie siląc się na szukanie śmietnika, bo nie był zbyt pro-ekologiczny. Zresztą i tak jeszcze nie zapłacił żadnego mandatu, bo wszystkie przychodziły na adres jego biednej siostry, u której był zameldowany.

akurat z nia nie ma nigdzie prawie zadnych ikonek, wiec bralam co bylo, a poza tym i tak sie bede upierac ze nie jest tak zle, ale to kwestia gustu w koncu. - dziekuje za potwierdzenie - dodala. mozna bylo sie w tym co powiedziala doszukiwac lekkiej ironii, bo pewnie przywykla, ze ludzie nieco inaczej reaguja na jej gafy i z reguly wydaja sie sporo milsi niz pablo, ale uznala, ze to tylko pierwsze wrazenie, ktore przeciez moze byc zwodne - latwiej byloby mi zapanowac nad swoim roztrzepaniem, gdybys siedzial na lawce, a nie na chodniku - dodala z lekka zlosliwoscia, amortyzujac ja nieco swoimi doleczkami w policzkach, ktore sie uwidocznily, kiedy uniosla lekko kaciki ust.

Szczerze powiedziawszy to Pablo nie za bardzo zwracał uwagę na jej dołeczki w policzkach, bo był zajęty nie do końca dyskretnym kontemplowaniem jej cycków, ale w końcu, po dłuższej chwili, uniósł wzrok na jej twarzy i uniósł nieznacznie prawy kącik ust, wzdychając. - Myślałem, że można siedzieć gdzie się chce. To chyba wolny kraj. - Chociaż nie był co do tego do końca przekonany, ta cała sprawa z królową i całą resztą ważnych ludzi zawsze wydawała mu się nieco podejrzana. W każdym razie wstał po chwili namysłu i otrzepał swój tyłek z niewidzialnego pyłu, w razie gdyby Jackie miała się na niego rzucić i powybijać mu zęby swoimi drobnymi piąstkami.

- oczywiscie, ze to wolny kraj.- przytaknela na jego slowa - wiec mozesz nawet polozyc sie na ulicy, majac nadzieje, ze jakas 'gapa' nie zmaci ci spokoju i cie nie rozjedzie - wzruszyla lekko ramionami, rozkladajac lekko rece. co do wybicia mu przez nia zebow, to bylo jej jeszcze daleko do osiagniecia tak zaawansowanego poziomu agresji, takze mogl byc o swoja szczeke spokojny. dopoki nie sprzedawal jej jakichs chamskich tekstow etc, raczej nie mial co liczyc na ostrzejsze pyskowki z jej strony.

W ogóle:

jackie napisał:

Przyzwyczajenia: bardzo często wymyśla i śpiewa pod nosem piosenki o sobie i o tym co ją w danej chwili spotyka

Jak Jess w New Girl <3. W związku z tym, że nie zaczęła mu pyskować, to uznał, że jest strasznie nudną osobą, więc przewrócił oczyma i opadł z powrotem na swoje poprzednie miejsce, wcześniej upewniając się, że nie podsiadła go żadna wiewiórka, bo nie chciałby mieć wiewiórczego mięska przyklejonego do swoich seksi pośladków. - Następnym razem tak zrobię. A teraz możesz odejść, bo zazwyczaj nie rozmawiam z rudymi ludźmi - powiedział i odprawił ją gestem ręki, rozglądając się przy tym dookoła, bo skończyły mu się fajki i liczył na to, że zobaczy jakaś nienaruszoną paczkę na chodniku.

kocham new girl! tak czy siak kiedy oznajmil, ze nie rozmawia z rudymi ludzmi, a jackie znowu padla ofiara rasizmu, jej wskaznik agresji wzrosl i wszelka grzecznosc jaka przejawiala do tej pory zaczela znikac. jackie zawsze bardzo przezywala przytyki a propos swojego wygladu, dlatego tym razem nie zrobi mu wyjatku - nie rozmawiasz z rudymi? - uniosla wysoko brwi, starajac sie to przetrawic - borze zielony, nie dosc, ze gadasz jak dziwak, to jeszcze jestes palantem - zawsze starala sie zrozumiec takich ludzi, ale zawsze szlo jej to ciezko. chciala mu jeszcze powiedziec, ze z nia rozmawiac nie musi, ale zaraz moze porozmawiac sobie za to z jej piescia, jednak ugryzla sie w jezyk ;p