1001 Cafe

przyszła tutaj, jednak nie weszła do środka bo o dziwo nie znała tego miejsca i cierpliwie czekała na xaviera, który już jej podpadł droczeniem się! pewnie była smutna, bo myślała, że właściwie to był żart z tą kawą a ona wymusila spotkanie.. nevermind

szedł z papierosem w ustach, wyglądał seksy jak to on. przeczesał palcami włosy kiedy mieli się już zobaczyc, uwielbiał się spotykać z dziewczynami które mu się podobały. podszedł do cornelii, wyrzucił papierosa gdzieś na bok i pocałował ją na przywitanie w policzek - cześć, długo czekałaś na mnie? - zapytał

uśmiechnęła się na siłę i spojrzała się ale nie za długo, bo ją pocałował i tyle było z jej patrzenia.
- nie, niedlugo, zaledwie minutę. wchodzimy? - no i weszli i zamówili, ona pewnie jakąś kawę cappuccino i usiadła na wygodnym krzesełku i rozglądała się wokoł, podobało się jej jednak wolała starbucksa. czekamy na werdykt smaku. - hm, więc juz nie bedziesz sobie zartowac ze mnie? - spytala cicho i niewinnie po czym spuscila glowe czytajac menu

roześmiał się, nie wiedział że poczuła się obrażona. wyglądała mu na inteligentną dziewczynkę, taką która znała pojęcie ironii albo zwykłego sarkazmu. nigdy nie chciał jej obrazić przez swoje słowa. spojrzał w kartę, nie chciał pić kawy na noc więc postanowił zamówić sobie jakiś kawałek tortu z czekoladą - nie no coś ty nie wiedziałem że potraktujesz tak właśnie moje słowa... ale przepraszam jeżeli cię to uraziło - powiedział poważnie, spoglądając na nią.

poczula sie jak obrazalska dziewczyna, wiec musiala sie rozchmurzyc, bo w sumie zrobila by fatalne drugie wrazenie! poslala mu slodki usmiech.
- ale nic sie nie stalo. po prostu myslalam ze nie chcesz.. niewazne! - stwierdzila zajmujac sie kawa, troche dziwnie sie czula, ze tylko ona pila, a wyraznie ja zaprosil na kawe, nie tort ;c - hm, wiec o czym bedziemy rozmawiac? - chciala dodac 'prawniczku' napisalam prawiczku.. okej, wiec przygladala sie wtartemu w jego wlosy zelowi i pomyslala ze jest podobny do jej ulubionego rudolfa valentino

a była ładną dziewczyną, niech jej będzie że nie będzie już ją więcej obrażał. podrapał się po nosie, zjadając trochę tortu. pewnie niczego innego nie jadał w tej kawiarni, miał herbatę na uspokojenie bo bardzo miał dużo pracy jako przyszły poważny pan prawnik. westchnął cicho patrząc na ludzi w kawiarni, wyglądali na smutnych i zaganianych - ee, co? a tak, o czym? no nie wiem, możemy o czymkolwiek. najprościej zacząć od prostych rzeczy. masz rodzeństwo? - zapytał

usmiechnela sie szeroko, czula sie jak na przesluchaniu randkowym, takim typowym, gdzie dwie strony boja sie samych siebie i w ogole uroczo sie zachowuja. z drugiej strony mogli wygladac nudnie czy cos.
- nie nic. hm, nie mam rodzenstwa. jestem jedynaczka i rodzice mnie az zanadto rozpiescili! -pewnie wolalaby pieszczoty mezczyzny ale tego nie dopowie - ale chcialabym, ty pewnie masz taka przyjemnosc? moi rodzice byli za bardzo na mnie skupieni i na pracy w londynie a to w pradze. masakra. nienawidzilam samolotow - powiedziala cicho jakby to byla tajemnica. pomyslala, ze xav to niezle ciacho - dzieki jeszcze raz ze mnie odprowadziles. balabym sie sama - dodala cos beznadziejnego od siebie

- nie ma problemu - powiedział z uśmieszkiem na ustach wcinając dalej swoje ciacho. kończyło mu się już, więc popił je gorącą herbatą. aż mu się zrobiło cieplej, lepiej, pomyślał że lepiej będzie mu sie spało. oblizał wargi, patrzył na idealną twarz cornelii, była taka niewinna i słodka aż miało się ochotę ją nieźle zdeprawować. oblizał powoli wargi z ciasteczka - ja wiesz wychowywałem się prawie sam, moi rodzice to poważny prawnicy, nie mieli dla mnie czasu. czasem przychodziła do mnie ciotka, sprawdzała co ze mną. hmm, taka prawda - machnął ręką

- nie kazdy mezczyzna odprowadziłby mnie, a jakby to zrobił to wiesz.. chciałby czegoś - powiedziała na głos a potem pomyslala, ze moze xavier tez chce tego tylko nie tak szybko. - ojej.. moi rodzice tez mi nie poswiecali czasu, mam babcie w czechach ktora mnie wychowywala tak naprawde.. i wolalabym zyc w pradze niz tutaj. praga to piekne miasto., - rozmarzyla sie i chociaz nie znala perfekcyjnie czeskiego to na pewno by sobie poradzila - hm pomozesz mi jak bede miala sprawe rozwodowa? moja wrozka mi wywrozyla, ze bede miala meza a potem sie bede rozwodzic. tak samo powiedziala mojej babci i sie nie spelnilo ale fajnie jakbys mi w przyszlosci pomogl - usmiechnela sie ale gupi zarcik

- jasne dlaczego nie, jak bedziesz miała jakiś prawny problem, wbijaj do mnie do kancelarii, pomogę ci za darmo nawet. będziesz mogła poradzić się po znajomości, prawda... - zaciął się na moment, pewnie że xavier czegoś chciał, ale pomyślał że będzie musiał się trochę postarać bo trochę wyglądala mu na dziewicę i tą która się nie odważy na nic więcej jak na razie. oblizał wargi znów, napił się herbaty - jesteś czeszką? znaczy po części czeszką, ej umiesz coś po czesku powiedzieć może? nigdy nie byłem w pradze, musisz mnie tam gdzieś kiedyś zabrać - zaproponował

- okej, dzięki, ale będę tak bogatą kobietą że ci zapłacę z nadwyzka, xavier - powiedziała, podobało jej sie jego imię, w ogóle zawsze je lubiła obok imienia alexander - no jestem w polowie tak naprawde. moja babcia jest czeszka i mama jest z czech. umiem duzo powiedziec! np. miluji tě - kiedys taka dziewczyna z czech przyjechala i do mojego dyrektora gimnazjum tak powiedziala a on swoj usmieszek xd - zabrac? hm, musialbys sobie zasluzyc, kolezko - powiedziała sympatycznie, własciwie moge ja zrobic dziewica, a co

przygryzł wargę automatycznie kiedy na nią patrzył, wyobraził sobie ją pod prysznicem nagą razem z nim, ale zaraz wrócił do rzeczywistości, bo rozmawiali przecież o jej rodzinie a nie o tym że miał zamiar zaciągnąć ją w przyszłości do łóżka - nieźle nieźle. ja jestem czystej krwi anglikiem. moja babcia, dziadek, wszyscy to anglicy. czasami żałuję że nie mam na przykład kogoś z ameryki albo z nie wiem... francji. szkoda że nie jestem francuzem - westchnął - albo że mój ojciec nie jest, ale niestety, matka poznała ojca w londynie - machnął ręką znów.

jakie mysli! na pewno cornelia myslala, ze xavier to idealny facet i rozczarowalaby sie gdyby wiedziala co mu chodzi po glowie, pewnie poczulaby sie bardzo smutna ze mysli o niej jako o zdobyczy seksualnej xd - mam traume, wcale nie jest okej. boje sie samolotow, kiedys stewardessa powiedziala mi ze wygladam na dziewczyna z buszu.. mialam wtedy 14 lat. plakalam caly lot - zwierzyla sie, to jej wielki sekret. - narodowosc nie jest wazna, w londynie tez jest pieknie ale praga.. musialbys to sam zobaczyc - splotla rece i rozmarzyla sie o pradze usmiechajac sie sama do siebie. spila lyczek kawy i spojrzala na niego - powinienes byc dumny, ze jestes anglikiem. anglicy sa seksi - dodala by go podbudowac

to tylko facet, czasami myślał w kategoriach takich a nie innych, prawda? nie myślał jak na razie o niej jako o potencjalnej dziewczynie, aż takich dalekosiężnych planów nie mógł posiadać bo miał też inne kandydatki na ten poziom. oblizał wargi i napił się herbaty - dzięki że uważasz że jestem seksi. to miłe z twojej strony - sam siebie uważał za całkiem przystojnego chłopaka. rozejrzał się dookoła, szukając jakiejś dziewczyny która mogłaby jutro zadowolić go po pracy, ale wrócił do cornelii - hm, nie wyglądasz jak dziewczyna z buszu, jesteś śliczna - powiedział jej

zawstydzila sie, ogolnie byla dzisiaj mega naiwna, przed spotkaniem miala ochote byc oschla i w ogole za te droczenie sie ale potem byla jak plastelina. mogl sobie wyczarowac jakikolwiek nastroj u niej, jaki tylko chcial. nie zauwazyla rowniez jego obserwacji innych dziewczyn, siedziala cichutko i napila sie odrobine by zwilzyc gardlo - nie powiedzialam ze jestes seksi.. prawda? - zbila go z tropu, pewnie nie chciala by czul sie pewnie, bo i ona tak sie nie czula; / - wlasnie wygladam. nie wiem, czy widziales kobiete o godzinie 5 rano, mam nadzieje, ze nie. twoje marzenia by prysly - ominela komentarzem zdanie, ze jest sliczna, bo zaczelaby sie jakac.

- dla mnie pewnie o piątej rano wyglądałabyś prześlicznie. uwierz mi, dla mnie każda kobieta nawet najgorzej rozczochrana czy rozespana wygląda słodko. bo być może dlatego że naturalnie. uwielbiam kobiety rano, szczególnie w mojej koszuli - pokiwał głową - hmm, ale ja wiem że jestem seksi, cornelio. mam poczucie swojej wartości i dobre mniemanie o sobie, jakbyś o tym jeszcze nie wiedziała. corn, powinnaś wiedzieć coś o tym, że ty jesteś po prostu prześliczna. to by bylo na tyle w dyskusji kto jest śliczny a kto nie - rozłożył ręce z uśmiechem.

ucieszylaby sie gdyby nie wypowiadal srodkowych zdan, ale coz, niestety tak sie nie stalo i pewnie poczula sie smutna, uswiadomila sobie ze troche przekoloryzowala zalety xaviera, pewnie dopila swoja kawe, westchnela i popatrzyla na niego dosc niewinnym wzrokiem - w koszuli?... aha - analizowala na glos, czego pod zadnym pozorem nie powinna robic. poczula sie tak smutno ale wolalaby zeby nie widzial bo pomyslalby sobie, ze ona sobie robila jakies nadzieje a wcale nie moze tak myslec! - chyba powinnam isc - dodal nie komentujac znow tego jak ja opisal

uniósł jedną brew - aha..... już? dlaczego? - musiał wiedzieć, dobrze że nie powiedział tego jak na przesłuchaniu jakimś, miał pewnie powoli małe spaczenie zawodowe. oblizał wargi, poprawiając kołnierzyk swojej idealnie wyprasowanej koszulki. miał ochotę ją odprowadzić pod drzwi i sprzedać jej jakiegoś fajnego całusa - hm obraziłem cię jakoś? czy coś takiego? powiedz jeżeli to zrobiłem, nie lubię niejasnych sytuacji - powiedział, wolał kawę na ławę wykładac

pewnie spoważniała mina wszystko powinna mu powiedzieć, a własciwie smutna, bo cornelia nie umiała pokazywać mimiką, że się gniewa. - już. xavier.. ja nie jestem jakimś znaczkiem który mozna kolekcjonowac, ale ty najchetniej tak bys ze mna zrobil - powiedziala odkladajac filizanke na talerzyk, chwycila torbe i powiedziala - nie obraziles, ale po prostu znam juz nastawienie. - powiedziala cicho, nie umiala glosno mowic

pokiwał tylko głową - nie mówiłem o tym przecież że chciałbym cię potraktować jako swoją jedną z kolejnych chyba że ty jakoś wyczytałaś to między wierszami chociaż w ogóle myślę że przeinaczyłaś moje słowa. nie mówiłem o tym że chcę cię zaciągnąć do łóżka, że chcę cię wykorzystać czy coś takiego, nie wiem co teraz masz na myśli, ale się głęboko mylisz jeżeli chodzi o takie stwierdzenia w moim kierunku - zaczął się bronić, więc tylko siedział spokojnie na swoim miejscu i bawił się pustą szklanką z herbaty. patrzył jej w oczy

- dobrze, wiesz, mam ochotę już nic nie myśleć. jeśli uwielbiasz kobiety w swoich koszulach to znajdziesz ich sobie na peczki. gwarantuje. z reszta ty to wiesz, bo jestes egoistyczny twierdzac o swojej urodzie. niewazne - spokojnym tonem zakomunikowala i ruszyla w strone wyjscia. uwolnila sie od magnetyzujacego wzroku xaviera, choc bylo to trudne i bolesne ;c

ruszył za nią, łapiąc ją za łokieć - przepraszam, cornelia - po raz pierwszy przepraszał dziewczynę za cokolwiek. ale był kochanym facetem który szanował kobiety i który mimo wszystko miał jakiekolwiek uczucia. raz powiem ci nawet miał poważny związek który się rozpadł przez głupotę dziewczyny która stwierdziła że ona już nie może z nim wytrzymać w jednym mieszkaniu bo on sobie sprowadza dziewczyny chociaż wcale tak nie było. westchnął ciężko - przepraszam no - wymamrotał

pewnie spojrzala na niego chwilowo w oczy, nie mogla dluzej, bo zaglebila by sie glebiej i mialaby wode za szyje. zatopila tylko stopki! zrobilo na niej to odrobine wrazenie, pewnie usmiechnela sie milutko, ale i tak bedzie myslala o nim nieco inaczej, juz zdazyla sie dowiedziec, ze jest podrywaczem - ale nie masz za co. przeciez nic zlego nie powiedziales? - powiedziala, moze nieco ironicznie, ale nie chciala, by myslal, ze ona sie angazuje czy cos, pewnie podniecila sie na kilka minut a potem to spadlo ; /

- powiedziałem - przyznał się do błędu, no patrz. moi panowie nigdy przenigdy się jeszcze nie przyznawali do żadnych błędów, przenigdy. zawsze xavier był twardym facetem, nie lubił przyznawać się do błędów i bał się angażować w jakieś związki głębsze, może to przez tamta dziewczynę. obserwował ją przez moment, czuł na sobie wzrok wszystkich ludzi, wszyscy się na nich gapili a niektórzy nawet ich nie zauważyli - proszę, cornelio - powiedział łagodnym głosem.