audrey

przyszedł tutaj ze swoją ulubioną kawą, pewnie znał jej upodobania więc przyniosł cappuccino, bo piła je, gdy pierwszy raz się spotkali. zapukał grzecznie w drzwi i czekał cierpliwie.

nie wiem, co tak naprawdę lubiła, więc załóżmy, że faktycznie to było cappuccino. kiedy napisał miała wyjść z domu do koleżanki na babskie pogaduchy, więc była ładnie ubrana i wyglądała naprawdę fajnie. wiadomo, ze tak naprawdę ubieramy się dla koleżanek, nie dla facetów xd w każdym razie przełożyła spotkanie, bo stwierdziła, że woli spotkać się z robertem. pewnie miała nadzieję, na jakieś przyjemne zakończenie, bo dawno się nie bzykała ;c kiedy usłyszała pukanie, podeszła do drzwi, po drodze poprawiając się jeszcze w lustrze wiszącym na ścianie w przedpokoju i otworzyła. uśmiechnęła się łagodnie, a jej uśmiech stał się jeszcze szerszy i trochę rozbawiony, kiedy zobaczyła cappuccino, które trzymał.
- hej - przywitała się i odsunęła się, żeby mógł wejść, bo ona jeszcze musiała się ubrać!

uśmiechnął się, wcale to nie był wymuszony smile, wszedł niepewnie, po czym obdarował ją szczerym małym buziaczkiem w policzek. na pewno teraz trochę inaczej patrzył na kobiety, bo myślal, że zdrady to jednak częściej popełniają faceci, nie kobiety, więc ma dystans i wydawało mu się, że teraz jest moment na ustatkowanie.
- hej, audrey. nie przeszkadzam? przepraszam, nawet nie spytałem w smsie.. - ale savoir vivre no nie - ślicznie wyglądasz.. naprawdę! - powiedział, uśmiechając się i oblizając wargi.

zaskoczył ją tym savoir vivre'm (nawet nie wiem, czy to się odmienia ;c), ale to było miłe zaskoczenie i pewnie teraz bardziej rozumiała ruby, która męczyła się z poczuciem winy, bo robert potrafił być uroczy, kiedy chciał. nie wiedziała też, że strasznie się denerwował przy każdym ich spotkaniu, ponieważ koniecznie chciał ją zaciągnąć do łóżka, a na to potrzeba było wtedy trochę czasu.
- nie. nie przeszkadzasz - pokręciła głową, po czym założyła swoje botki, płaszczyk i szalik, żeby nie było jej zimny, napisałam ciepło.. po czym uśmiechnęła się przelotnie. - dzięki - odparła, zabierając mu cappuccino, które dla niej przyniósł. - za to też - pomachała kubeczkiem i cmoknęła go przelotnie w policzek. - to co? idziemy?

na pewno dzisiaj patrzył się na nią jak na jakąś boginię i wzór idealny, po czym uśmiechając się ujmująco i uroczo odpowiedział - och, to dobrze.. jestem zepsuty ostatnio.. - odparł cicho - tak, idziemy. to na drogę, by ci nie było zimno - odparl ustosunkowując się na kawy cappuccino i zacznij a ja ide sie myc