noah

wyczuł, że nie zachowuje się swobodnie. uniósł się na łokciach i spojrzał na nią unosząc brwi. - o co chodzi? - zapytał, bo sorry, ale raczej z niczego nie powiedziałaby mu, że myślała, że będzie mu przeszkadzać. podniósł się z łóżka i naciągnął bokserki na tyłek. momentalnie odechciało mu się spać, bo nie wiedział, o co jej chodzi, a nie lubił nie wiedzieć takich rzeczy, bo nie wiedział, jak miał się zachować w takich chwilach. spojrzał na nią z góry, odpinając zapięcie zegarka, który odłożył na stolik nocny.

- wiem o ruby i o tobie. robert cię nienawidzi - powiedziała mu szczerze - powinnam chyba już sobie pójść wiesz? chyba tak będzie najlepiej - aww, zrobiło się jej momentalnie zimno, beznadziejnie i nie wiedziała co ma ze sobą zrobić więc siedziała jak idiotka na tym łóżku ogarniając gdzie ma swoje ciuchy wszystkie. pociągnęła nosem, wstała więc po swoje stringi i biustonosz, szukała sukienki - cieszę się że przynajmniej ty nie nazwałeś mnie ruby - rzuciła.

stał całkiem skołowany z lekkim wyrazem twarzy: 'co do chuja?' i wpatrywał się w nią bez słowa, przez dłuższą chwilę. potrzebował trochę czasu, żeby po alkoholu, o tej godzinie i jeszcze takie informacje ogarnąć w pełni, tym bardziej, że niezmiernie go zaskoczyła.
- co o mnie i o ruby? i czemu miałbym nazwać cię jej imieniem? - zapytał, bo jednak chociaż chciał to sobie ułożyć w jebaną całość, to troche mu nie szło, bo miał dzisiaj niż intelektualny, albo po prostu nie chciał dopuścić prawdy do swojej świadomości.

- domyśl się kurwa. ruby nazwała twoim imieniem mojego brata. ja przynajmniej tego jeszcze uniknęłam... jak się kurwa kochacie to z daleka od nas, jak najdalej. bo takich ludzi jak ty już znam. fajnie że ją kochasz, ale przynajmniej kurwa bądźcie oficjalnie razem a nie lecicie sobie w chuja z innymi - zauważyła zakładając zaraz szybciutko sukienkę. założyła też szpilki - także tyle na dzisiaj. żegnam - skierowała się powoli do wyjścia.

patrzył na nią bez slowa, starając się nie wybuchnąć śmiechem. w głowie mu się nie mieściło, że ruby nazwała roberta jego imieniem i z pewnością w chuja mu to podniosło samoocenę, ale chciał tego po sobie pokazać przy patt, która, nie dało się ukryć, była na niego wkurwiona. zagryzł dolną wargę. - przepraszam - powiedział do jej pleców, bo właściwie nie wiedział, co powinien zrobić, czy powiedzieć ;c

rozpłakała się, bała się odrzucenia więc to automatycznie było dla niej odrzucenie. więc zapewne spojrzała na niego rozryczana ostatni raz, szlochając powiedziała - to nic nie da - pokręciła głową, wybiegła trzaskając drzwiami. :c

pewnie poczuł się, jak ostatni chuj, kiedy się rozpłakała. chciał ją jakoś pocieszyć, ale przykro mi, nie widział żadnej opcji, tak samo jak ja, więc pozwolił jej wybiec i zamknął za nią później jedynie drzwi na zasuwę, bo bał się morderców i roberta xd po czym walnął się na łóżko, chcąc to wszystko jakoś ogarnąć.