Tinto Coffee

przyszła tutaj, bo skończyła jej się kawa w domu, miała tutaj blisko więc usiadła przy wolnym stoliku, a był to ostatni przy którym nikt nie siedział. czekała cierpliwie na kelnerkę i przeglądała w kalendarzyku swoje terminy oddania prac na studia.

Pablo nie przyszedł na kawę, bo nie miał kasy na takie luksusy, ale chciał poderwać jakąś kelnerkę, która może użyczyłaby mu papierosa i popielniczkę, albo nawet kanapę do przenocowania. Wkroczył więc do lokalu w swoim jasnym sweterku, ubrudzonym krwią po tym, jak jakaś durna ruda małpa go rano pobiła, i usiadł przy stoliku Cornelii, bo jej nie zauważył. Dopiero po chwili uznał, że usiadł naprzeciwko jakiejś blondynki z wielkimi ustami i odrobinę się przestraszył, bo nie ufał blondynkom, ale potem stwierdził, że ta jest całkiem ładna więc posłał jej nieznaczny uśmiech.

ona nie miała aż takich wielkich ust ; c ładniejszy przymiotnik - zmysłowe pełne ;d pewnie podniosła głowę gdy zobaczyła przysiadającego się pabla i uśmiechnęła się right back, po czym dopisała sobie coś w kalendarzyku , były to pewnie jakieś tytuły jej obrazów, pewnie miała cięzkie czasy barokowe do namalowanie i miala wiele roboty i musiala miec wszystko zapiete na ostatni guzik. pewnie jej kawa przyszla i przygladala sie ekscentrycznemu facetowi.

Kelnerka rzuciła Pablo nieprzychylne spojrzenie, gdy ten powiedział, że nic nie chce, drąc przy tym papierową serwetkę na malutkie kawałeczki, oblizał usta. - Cześć - rzucił w stronę owej panny o zmysłowych, pełnych ustach dżoany krupy i podrapał się po swoim nieco obolałym nosie. - I smacznego. Chociaż w sumie nie wiem, czy życzy się smacznego przy piciu - stwierdził, marszcząc nieco czoło.

puściła mu oczko, co było pewnie równoznaczne z podziękowaniem, jednak pewnie musiała jeszcze to zakomunikować werbalnie - cześć, a dziękuję. na pewno mnie to ochroni przed zakrztuszeniem przynajmniej - zauważyła z poważną miną dopisując pewnie to co potrzebuje do światłocienia - jestem cornelia tak w ogóle. - przedstawila sie kulturalnie, potem zaciekawila ja jedna rzecz - hm, niezreczne pytanie, ale czemu tu przyszedles, jesli nic nie zamawiasz? - usmiechnela sie sama do siebie

-Miło cię poznać - powiedział, uznając, że jest o wiele zbyt miły, zwłaszcza że przecież Cornelia była blondynką. Skrzywił się w związku z tym nieznacznie i zapomniał się przedstawić, zmierzwił za to swoją zacną grzywę i rozejrzał się po lokalu, by potem wzruszyć ramionami. - W sumie to nie wiem. Tak po prostu przyszedłem. A co, przeszkadza ci w tym coś? - Spytał i był gotów się z nią bić, bo był znanym w całym mieście damskim bokserem.

- tak, baardzo - powiedziała i miała ochotę się tylko zaśmiac, ale jak na poważną kobetę przystało zachowała spokój i popijała swoja idealną kawę - nic, po prostu byłam ciekawa. przepraszam za pytanie, juz zadnego nie zadam - pewnie zauwazyła tą niechęć, gdyby wiedziała, że nie lubi blondynek miałaby tysiace argumentow na to, że jest beznadziejnym facetem i ocenia tylko po wygladzie ale co tam. zajela sie wiec swoim kalendarzem i telefonem, pewnie czekala na eska od xaviera ale na jakas mila wiadomosc od autumn

Wcale nie był taki beznadziejny, skoro mimo swoich uprzedzeń (a miał ku nim powody, bo miał naprawdę przykre doświadczenia związane z blond suniami) się do niej przysiadł i jeszcze na nią za bardzo nie bluzgał! - Nie masz za co przepraszać i możesz pytać o co chcesz. Ale żeby nie było, to nie, nie jestem bezdomnym - uśmiechnął się jednokącikowo, zastanawiając się, czy faktycznie przypadkiem miał gdzie mieszkać, ale przypomniał sobie, że przecież miał jeden, nieduży wynajęty pokoik.

pewnie założyła swoje okulary na nosek, ktore pomagaly jej w czytaniu chociaz umowmy sie, w nich wygladala stylowo i powaznie. wyjela jakas gazete, i pewnie przelotnie usmiechnela sie do pabla, nie miala pojecia, ze ten chlopaczek moze huknac gdy ona zrobi jakis krok nieswiadomie - nie powinnam pytac, nie znamy sie a ja od razu takie pytanka. nawet nie wiem jak masz na imie ale okej nie przeszkadzam - westchnela i pila powoli kawe i obserwowala piekny londynski wieczor

Pablo pewnie umarl albo coś! Albo jednak sobie poszedł po prostu.