Stacja Metra

siedziała na krzesełku, wracała do domu. w łapce prawej powiem ci trzymala kubek kawy. uważała żeby się nie oblać ani nic takiego, nie zależało jej aż tak bardzo na tym, wiadomo. poprawiała jakiś czas swój płaszczyk.

przyszedł tutaj by pojechać do domu, bo był nieco zmęczony i chciał sobie odgrzać obiadek i takie tam. usiadł obok patricii, i nawet jeśli widział już jedną ładną twarz przed chwilą, to teraz miał drugą i uśmiechnął się, bo spodobała mu się od razu. poza tym alex była zajęta, więc się wycofał a ta może wolna więc.. ale bredzę. chciał zapalić kolejnego papierosa, który zmiejszał mu głód i zapytał
- masz może zapalniczkę? - spytał się ale w głębii ducha wolałby by nie miała bo nie lubił kobiet palących, ale może polubić ; d

spojrzała na chłopaka, przez chwilę się na niego zapatrzyła ale potem sie szybciutko ogarnęła - co? zapalniczkę? ehm, nie mam przy sobie - pomacała sie po kieszeniach. patt paliła ale nie posiadała w tym momencie zapalniczki żadnej. widocznie zapomniała z domu zabrać albo brat jej musiał zwinąć kiedy u niego ostatnio była. oblizała wargi, miała wrażenie że gdzieś jest brudna - w którą stronę jedziesz?- zapytała

uśmiechnął się, bo jego cel został osiągnięty, z tego co zauważył pat trochę się zagubiła, to oczywiscie czar jego wzroku.
- och, nie szkodzi. jeden papieros mniej dzisiaj, więc będę zdrowszy - wpatrzył się w nią, bo miała śliczny kolor oczu więc musiał się w nie popatrzeć i pomyśleć, do czego są podobne. przygryzł wargę i zmusił się do odpowiedzi - hm, wysiadam na ulicy xyz, a ty? - spytał, pewnie chciał by mu towarzyszyła, nawet zaprosiłby taką piękność do domu! - jestem vincent, piękna nieznajoma - powiedział z uśmiechem, pewnie myślał sobie że jest dzisiaj szczęściarzem

jejku zarumieniła się trochę kiedy uznał że jest piękna, jak to kobieta trochę leciała na takie komplementy. przygryzła wargę - no tak, masz rację będziesz. a ja na tej samej - powiedziała z uśmiechem, oczywiście że nie na tej samej, zmyśliła to. miała kawałek dalej, ale dla nieznajomego może się trochę poświęcić, spodobał się jej. napiła się kawy, spojrzała za jakimś dzieciakiem biegnącym za matką - a ja jestem patricia, miło mi poznać, vincent. ładne imię - powiedziała z delikatnym uśmiechem

zaśmiał się sam do siebie, po kawie przy alex był okropnie zmęczony, pewnie dlatego źe nie posunął się do przodu. przybliżył się do pat i razem tak czekali.
- och, jak fajnie. tak ciemno, a ty sama jedziesz? - spytał, bo troszczył się o takie dziewczyny jak patricia, była ładna, dość błyskotliwa a takie najłatwiej zbałamucić i wykorzystać - twoje ładniejsze, i to dużo. mi tym bardziej miło. ale tak to już jest, musieliśmy się poznać, po prostu - pewnie odniosł się do jej rumieńca, poczuł miętę i teraz jest śmielszy - podobają mi się twoje oczy.. są takie niebieskie. inne niebieskie. - skomentował poważnie analizując, bo spodobały mu się od pierwszego wejrzenia

zawiesiła się na momencik a potem przełknęła ślinę, bo coś od razu było dla niej nie tak, pomyślała że to jeden z tych którzy ją przelecą i trochę porównała go do noaha, chociaż to zupełnie dwie różne klasy, prawda? oblizała powoli wargi - dziękuję. to fajnie że ci się podobają moje oczy... moje imię też... em, no sama, nie boję się - uśmiechnęła się znów delikatnie - nigdy mnie nic złego nie spotyka, raczej same dobre rzeczy bardziej niż te złe. no ty na przykład, dobra rzecz o - przytoczyła z uśmieszkiem na ustach. napiła się kawki.

pewnie też tak pomyślał, bo jego gadka była adekwatna do tego toku myślenia a wie, że nie powinno tak się mówić dziewczynom, bo uciekają, poza tym vince nie ma takiego zamiaru.
- nie dziękuj, są prześliczne, po prostu. mozna by tylko się patrzeć i patrzeć.. - powiedział ze szczerym uśmiechem, wolał grać fair niż uwodzić ją bezczelnie - jak się boisz, to mogę cię odprowadzić. będzie mi tym bardziej miło, patricio. nie chcę, by takiej dziewczynie jak ty coś się stało - powiedział ujmująco i pewnie ucieszył go fakt, że jest dobrą rzeczą! chociaż wolałby być osobą xd

- mów mi pattie, albo pat. wystarczy to niż pełne imię, kiedy mówisz do mnie per patricio to brzmi jakbym coś zrobiła - zaśmiała się, wstając bo jechała ich kolejka - no to jedziemy? - zapytala bo nie wiedziała czy faktycznie tam się z nią uda na wymienioną ulicę czy też może zrezygnuje - jak chcesz mnie odprowadzić to lepiej się pospiesz bo nam zaraz wszystko odjedzie i będziemy musieli iść na piechotę a to daleko stąd - powiedziała kiwając głową, czekała na niego

- och, okej pat. wcale nic nie zrobiłaś. jak juz coś, to wiele dobrego - chciałby najchętniej powiedzieć, że go zaczarowała, ale to by było taaaakie dwuznaczne.. - jedziemy i oczywiście wiedz że pod moją opieką nic ci się nie stanie - powiedział i jedzmy!