Biblioteka

siedział przed biblioteką na tym murku paląc papierosa, którego miał wsuniętego pomiędzy usta i sznurując swojego trampka, który mu się rozwiązał, a nie chciał ryzykować utraty zębów. już wystarczająco piekła go rozcięta warga. taki prezent imieninowy z ostatniej imprezy. nie, żeby wyszedł niedawno z biblioteki, bo ją zamykali. siedział tutaj, bo właśnie rozwiązał mu się ten bucik!

autumn wcale nie wychodziła z biblioteki, która właściwie nie była już chyba nawet czynna. szła jednak tędy, wracając do domu, nie wiem skąd, jak się namyślę, to ci powiem. było jej trochę chłodno, dlatego objęła się ramionkami. miała na sobie uroczy, czerwony płaszczyk i czarne trampki. w egipskich, a właściwie londyńskich, ciemnościach prawie nie zauważyła jasona, także wpadła na niego i zatoczyła się. - przepraszam... - powiedziała, lekko przestraszona, bo było ciemno i nikogo nie było w pobliżu, także poczuła lekkie zagrożenie i już chciała uciekać, kiedy zamajaczyła jej znajoma sylwetka.

właśnie zbierał się do odejścia, kiedy poczuł, że ktoś w niego wpadł, bo raczej nie był taki tępy, zeby pomyśleć, że było to coś.. okej dość filozofii, bo ja wychodzę na tępego człowieka ;c w każdym razie złapał nawet autumn w talii, żeby się nie wywrócila, tak z refleksu i dobrego wychowania! chociaż dobre wychowanie w tym momencie raczej miało najmniej do gadania.
- nic się nie.. autumn? - zapytał, uśmiechając się szeroko na jej widok, bo dawno się nie widzieli i zdążył się już za nią stęsknić. - co ty tutaj robisz sama o tak późnej porze? - zapytał, rozglądajac się dookoła i cały czas trzymając ją w swoim objęciu.

kiedy poczuła oplatające ją jego ręce, przeraziła się jeszcze bardziej. zanim jednak zdążyła uciekać z krzykiem, jason się odezwał, dzięki czemu rozpoznała z łatwością, że to on, odetchnęła z ulgą i uśmiechnęła się lekko. - jason... - powiedziała, odgarniając zbłąkany kosmyk włosów, po czym pocałowała go w policzek. - właśnie wracałam do domu. nie martw się, nic mi nie będzie. znam te ulice jak własną kieszeń - wzruszyła ramionkami, jakby to miało coś wspólnego z potencjalnym napadem.

poczuł jak się rozluźniła, kiedy go rozpoznała, więc uśmiechnął się łagodnie, bo w żadnym wypadku nie miał zamiaru jej wystraszyć, ale wiadomo, wyszło jak wyszło.
- i myślisz, że nic ci nie grozi, bo znasz tę ulice? - zapytał z niedowierzaniem i uśmiechnął się pobłażliwie, po czym odsunął się od niej, bo musiał zgasił niedopałek papierosa, co też zrobił przydeptując go podeszwą swojego zielonego conversa, bo czerwone kojarzą mi się z czonradem! xd objął autumn ramieniem i pewnie ruszyli w stronę jej domu. - no dobrze. to powiedz mi, co u ciebie? strasznie dawno się nie widzieliśmy - powiedział i cmoknął ją w skroń.

no to zarządzam, że pewnie odprowadził ją do domku, a potem grzecznie poszedł, bo ja za moment lecę. tak, to była gra roku